Ponad dzisięć lat PSML opiekuje się grobami lekarzy na Rossie.

W 2013 r. staraniem PSML został odnowiony pomnik lekarza Ludwika Michała Czarkowskiego. Pomnik został odnowiony dzięki lekarzom z USA. Szczególne podziękowanie należą się dla pana Stanisława Połońskiego, który ten projekt wspierał materialnie, fizycznie i duchowo. Pomnik restaurował pan Czesław Połoński.

Pomnik lekarza L. M. Czarkowskiego przed i po renowacji na zdj. poniżej.

Ludwik Michał Czarkowski ur.w majątku Czarkówka, dawne woj. Podlaskie. Po ukończeniu w 1875 r. gimnazjum i 1880 r. studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim trudnił się praktyką lekarską kolejno w latach 1881-1884 w Skale pod Ojcowem, w 1884-1894 w Siemiatyczach, w 1894-1911 w Wilnie, krótko w Grodnie, w 1912-1918r. w Siennie (gubernia mohylewska). W 1918 r. powrócił do Wilna, gdzie od 1919 r. był starszym bibliotekarzem Biblioteki USB. Od 1894 r. był członkiem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, w którym w latach 1897-1899 był starszym sekretarzem, w latach 1902-1904 wiceprezesem i w 1925 r. jego honorowym prezesem. Zainicjował Związek Lekarzy Polaków w Wilnie. Od 1907r. pełnił obowiązki kierownika biblioteki Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie na początku lat dwudziestych był jednym z najwybitniejszych członków Ligi Narodowej na terenie Wilna. Zmarł 28 października 1928 r.

W dniach 1-2 maja 2014 r. odbyła się kwesta na rzecz odbudowy grobów lekarzy na wileńskiej Rossie. Pieniądze zostały przekazane dla Społecznego Komitetu Opieki nad Starą Rossą. Z tych pieniędzy został odnowiony pomnik dr. Szwengrubena.

Władysław Szwangruber pochodził ze szwedzkiej od dawna spolonizowanej rodziny. Uczył się w gimnazjum w Wilnie,  w tym samym gimnazjum i w tej samej klasie uczył się Józef Piłsudski. Chłopcy byli kumplami. W 1885 roku został wydalony z gimnazjum (za poglądy). Przeniósłsię do Dorpadu, studiował tam weterynarię i medycynę. Po ukończeniu których został wysłany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych na Kaukaz do walki z epidemią, pracował na Syberii i środkowym wschodzie. Do Wilna wrócił w 1909 roku. Brał udział w zwalczaniu cholery, prowadził praktykę prywatną. Od 1915 ażdo śmierci był naczelnym lekarzem Szpitala Epidemidogicznego na Zwierzyńcu. Kierował szpitalem w trudnych latach I Wojny Światowej i walk o niepodległość. Był doskonałym internistą i weterynarzem. Zmarł w 1928r.

Anicet Reniger, lekarz, powstaniec 1831 r. Urodził się w 1804 r. w Lublinie. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Stopień kandydata medycyny i chirurgii uzyskał w 1831 r. Po wybuchu powstania przyłączył się do powstańców. Jako lekarz był obecny w bitwach pod Plemborkiem, Szawlami i Nowym Miastem,w stopniu lekarza 2 klasy przekroczył granicę pruską i został interniowany w obozie Langallen. W 1832 r.uzyskał pozwolenie powrotu do kraju, gdzie praktykował w okolicach Wilna. Od 1838 r. w sezonie letnim był lekarzem zdrojowym w Druskienikach. W 1842 r. został pierwszym bibliotekarzem Towarzystwa Lekarskiego w Wilnie. Piastując to stanowisko do 1848 r., uporządkował liczącą 5 tys. tomów bibliotekę i sporządzil dwa katalogi. Na początku 1840 r. założył w swoim mieszkaniu w Wilnie nielegalną polską bibliotekę, następnie włączył się do działalności konspiracyjnej. W 1846 r. został aresztowany i skazany na 15 lat katorgi. Zesłany w 1848 r. do kopalni srebra w Nerczyńsku, pracował tam przykuty łańcuchem do taczki. Gdy wybuchła epidemia cholery, rozkuto go i kazano leczyć chorych. Po 10 latach, na skutek amnesti, powrócił na Litwę. W listopadzie 1856r. został ponownie bibliotekarzem Towarzystawa Lekarskiego w Wilnie i obowiązki te pełnił aż do śmierci. Zmarł 24 grudnia 1877 r. Koszty renowacji pomnika A. Renigera wyniosły 3398 €. Renowacja pomnika była możliwa dzięki darowiznom lekarzy, członków Polskiego Towarzystwa Lekarskiego z Warszawy, Częstochowy, Krakowa, Ostrołęki, Śremu i Katowic, przy współpracy Polskiego Stowarzyszenia Medycznego na Litwie.

Uroczyste otwarcie pomnika A.Renigera po renowacji 18 09 2015 (poniżej).

Inicjatorzy odnowienia pomnika Dr Krystyna Podgórska, Dr Dariusz Żybort, Dr Beata Zawadowicz (poniżej).

Alicja Klimaszewska Prezes SKOnSR, Dr Krystyna Podgórska, Dr Dariusz Żybort, Dr Beata Zawadowicz (poniżej).